Η κατάντια της αγάπης. (απόδοση ενός ποιήματος του D.H. Lawrence)

Την καταντήσαμε την αγάπη

από τότε που την θεωρήσαμε  υψηλό ιδανικό

Τη στιγμή που ορκίζομαι ν' αγαπώ μια γυναίκα, μια συγκεκριμένη γυναίκα, 

για όλη μου την ζωή είναι η στιγμή που ξεκινώ να την αποστρέφομαι.

Με το που λέω σε μια γυναίκα: Σ' αγαπώ!

η αγάπη μου αρχίζει και χάνει την δύναμη της.

------------

Την στιγμή που η αγάπη γίνει κάτι απτό και κατανοητό μεταξύ μας, την στιγμή που είμαστε

βέβαιοι για αυτήν,

τότε είναι ένα κρύο πιάτο, δεν είναι πια αγάπη. 

Η αγάπη είναι σαν το λουλούδι. Πρέπει να ανθίσει πρώτα για να μαραθεί.

Αν δεν μαραθεί, δεν είναι λουλούδι,

είναι ένα χάρτινο στολίδι, μια καρφίτσα στο πέτο
είτε εκείνα τα πλαστικά μπουκέτα

που χρησιμοποιούν για τους λησμονημένους στα νεκροταφεία.

------------

Την στιγμή που το μυαλό μπλεχτεί με την αγάπη

ή η θέληση μας

εστιάσει πάνω της, 

ή γίνει κομμάτι του χαρακτήρα μας, 

ή το 'εγώ' 

την καταγράψει ως απόκτημα του,

δεν είναι πια αγάπη, είναι κατάντια

Κι εμείς την καταντήσαμε την αγάπη, μια αγάπη διεστραμμένη ... από την σκέψη, από την θέληση

από την αξία του ν' αγαπάς.    

*

(απόδοση από τον Main Menu, τίτλος στα αγγλικά The mess of love)