Η φωτογραφία υπήρξε αρχικά μια μαγική τεχνολογία. Δεν έχει κανείς παρά να κοιτάξει εκείνες τις κιτρινοπράσινες φωτογραφίες του περασμένου αιώνα. Όπως και τα παλιά σαρανταπεντάρια έτσι και αυτές κατέγραψαν κάτι πολύ ανθρώπινο και αληθινό. Δεν μιλώ για τη φωτογραφία ως τέχνη -αυτή δεν τη γνωρίζω- αλλά τη φωτογραφία ως καθημερινή ασχολία, ως τρόπο έκφρασης του μέσου ανθρώπου.
Με τις φωτογραφίες ο χρόνος που περνά έπαψε πια να είναι ποιητικό σχήμα. Τώρα είχαμε χειροπιαστά ντοκουμέντα για το κακό που μας συμβαίνει. Οι ζωές όλων μας, από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι τους γάμους μας και τις βαφτίσεις των παιδιών μας απέκτησαν πάνω στο φωτογραφικό χαρτί μια υφή ονείρου.
Τα πράγματα όμως γρήγορα άλλαξαν. Ηumanity cannot bear much reality. Και πράγματι έτσι είναι. Σύντομα τα σαστισμένα σώματα των παλιών φωτογραφιών, τα κόκκινά μάτια κι οι άσχημες μούτες που δεν είχαμε τρόπο να διορθώσουμε σε ένα φιλμ έδωσαν τις θέσεις τους σε επιτηδευμένα χαμόγελα και μια επίπλαστη ευτυχία όπως αυτή των διαφημίσεων.
Ναι το ξέρω πως πάντοτε οι άνθρωποι στήνονταν μπροστά στο φακό όμως δεν είναι το ίδιο. Το διαδίκτυο και η τεχνολογία μας έδωσαν μια εξοικείωση που δεν την είχαμε. Με λίγα λόγια το μάθαμε το μέσο και καταφέρνουμε πια αρκετά επιτυχώς, όπως και στις περισσότερες εκφάνσεις της ζωής μας, να δείχνουμε αυτό που θέλουμε κι όχι αυτό που είμαστε.
Για αυτό και προσωπικά πια τις φωτογραφίες τις βρίσκω κάπως ντεμοντέ. Δεν ξέρω πως κι αν αυτό θα αλλάξει στο μέλλον αλλά έτσι μου φαίνεται. Μου βγάζουν μια εγωπάθεια κι έναν ναρκισσισμό που είναι για γέλια. Όπως εκείνο το πομπώδες σονέτο του Oronte στον μισάνθρωπο, λένε πολλά και στο τέλος δεν λένε τίποτα. Εξαίρεση ίσως είναι οι φωτογραφίες των εφήβων που ακόμα δεν έχουν δηλητηριαστεί και τόσο από τις κοινωνικές συνήθειες.
Τουλάχιστον, όσοι ακόμα τους αρέσει το άθλημα ας προσπαθήσουν να μην στήνονται, ας δώσουν χώρο στην αφηρημάδα και στο λάθος. Δεν είναι προσπέκτους η ζωή. Ο ερωτευμένος άνθρωπος, ο χαρούμενος άνθρωπος, ο εμπνευσμένος άνθρωπος, το ποιος είναι ο καθένας μας, θα φανεί στις 'απαρατήρητες τις πράξεις' όπως τις ονομάζει ο Καβάφης. Έτσι πρέπει γιατί σιγά σιγά αυτό που λέγαμε το 'μια εικόνα, χίλιες λέξεις' θα καταντήσει 'μια εικόνα...χίλια χασμουρητά'.
Με τις φωτογραφίες ο χρόνος που περνά έπαψε πια να είναι ποιητικό σχήμα. Τώρα είχαμε χειροπιαστά ντοκουμέντα για το κακό που μας συμβαίνει. Οι ζωές όλων μας, από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι τους γάμους μας και τις βαφτίσεις των παιδιών μας απέκτησαν πάνω στο φωτογραφικό χαρτί μια υφή ονείρου.
Τα πράγματα όμως γρήγορα άλλαξαν. Ηumanity cannot bear much reality. Και πράγματι έτσι είναι. Σύντομα τα σαστισμένα σώματα των παλιών φωτογραφιών, τα κόκκινά μάτια κι οι άσχημες μούτες που δεν είχαμε τρόπο να διορθώσουμε σε ένα φιλμ έδωσαν τις θέσεις τους σε επιτηδευμένα χαμόγελα και μια επίπλαστη ευτυχία όπως αυτή των διαφημίσεων.
Ναι το ξέρω πως πάντοτε οι άνθρωποι στήνονταν μπροστά στο φακό όμως δεν είναι το ίδιο. Το διαδίκτυο και η τεχνολογία μας έδωσαν μια εξοικείωση που δεν την είχαμε. Με λίγα λόγια το μάθαμε το μέσο και καταφέρνουμε πια αρκετά επιτυχώς, όπως και στις περισσότερες εκφάνσεις της ζωής μας, να δείχνουμε αυτό που θέλουμε κι όχι αυτό που είμαστε.
Για αυτό και προσωπικά πια τις φωτογραφίες τις βρίσκω κάπως ντεμοντέ. Δεν ξέρω πως κι αν αυτό θα αλλάξει στο μέλλον αλλά έτσι μου φαίνεται. Μου βγάζουν μια εγωπάθεια κι έναν ναρκισσισμό που είναι για γέλια. Όπως εκείνο το πομπώδες σονέτο του Oronte στον μισάνθρωπο, λένε πολλά και στο τέλος δεν λένε τίποτα. Εξαίρεση ίσως είναι οι φωτογραφίες των εφήβων που ακόμα δεν έχουν δηλητηριαστεί και τόσο από τις κοινωνικές συνήθειες.
Τουλάχιστον, όσοι ακόμα τους αρέσει το άθλημα ας προσπαθήσουν να μην στήνονται, ας δώσουν χώρο στην αφηρημάδα και στο λάθος. Δεν είναι προσπέκτους η ζωή. Ο ερωτευμένος άνθρωπος, ο χαρούμενος άνθρωπος, ο εμπνευσμένος άνθρωπος, το ποιος είναι ο καθένας μας, θα φανεί στις 'απαρατήρητες τις πράξεις' όπως τις ονομάζει ο Καβάφης. Έτσι πρέπει γιατί σιγά σιγά αυτό που λέγαμε το 'μια εικόνα, χίλιες λέξεις' θα καταντήσει 'μια εικόνα...χίλια χασμουρητά'.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου