Δον Κιχώτης

Είναι κάτι μέρες που λαμβάνεις μηνύματα και τηλέφωνα μόνο από τους λάθους ανθρώπους. Ο αντιπαθητικός από το γραφείο...κανένας χάχας γνωστός, συνήθως χοντρός, που τον φορτώθηκες από λύπηση... ή κάποια που δεν θυμάσαι καν το πρόσωπο της και επιμένει να σε αποκαλεί μωρό μου μήπως και διασώσει κάτι από το ρομαντισμό εκείνης της πίπας που σου έκανε στο αυτοκίνητο μεθυσμένη, μασώντας τσίκλα.

Άνθρωποι παράξενοι που ποτέ σου δεν κατάλαβες...άστοχοι, έτσι τουλάχιστον θέλεις να πιστεύεις, γραφικότητες που υπερτονίζουν ακόμα περισσότερο το προσωπικό σου δράμα.

Αχ, εσύ είσαι φτιαγμένος για άλλα...για τα υψηλά της ποιήσεως τα ιδανικά...για των ιδεών την πόλη.