Η ευτυχία που ένιωσα έμοιαζε λάθος. Ίσως να έφταιγε το πλακάκι που σκέπαζε τους τοίχους του μπάνιου -ένα ιερό ανωμαλίας. 'Ίσως ήταν τα αρώματα του πατέρα, οι κρέμες της μητέρας, τα φτηνά αποσμητικά. Δεν ξέρω.
Σίγουρα ένιωθα πολύ μικρός για να αφυπνισθώ σεξουαλικά, υποθέτω έτσι νιώθουν οι περισσότεροι...έπλυνα τα χέρια μου καλά με σαπούνι μήπως και κυλήσει το γεγονός μαζί με το νερό στην αποχέτευση. Μάταια. Στα δάχτυλα μπορούσα ακόμα να μυρίσω την γλυκερή αποφορά του σπέρματος -ή μήπως ήταν απλά το σαπούνι;
Όπως και να 'χει έπρεπε να βγω έξω και να κάνω σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Θα πρεπε να προσέξω καλά τον τόνο της φωνής μου...είχα ακούσει πως αλλάζει ο τόνος της όταν αυνανίζεσαι, γίνεται πιο μπάσος.
Α και η τύφλωση. Βέβαια ο αυνανισμός τυφλώνει. Πράγματι δεν πέρασαν παρά μερικοί μήνες προτού διαπιστώσω πως δεν ξεχώριζα τα μικρά γράμματα στον πίνακα της τάξης.
Έκλεισα προσεκτικά πίσω μου την πόρτα. Στάθηκα λίγο με την ιδέα πως η ζωή μου πια θα άλλαζε για πάντα. Καταλάβαινα εκείνη την στιγμή πως έμπαινα σε έναν καινούριο κόσμο, στο κόσμο των ενηλίκων; των εφήβων; σίγουρα πορευόμουν σε αχαρτογράφητα νερά.
Καταλάβαινα όμως και κάτι άλλο...πως το γνήσιο πάθος είναι κάτι πολύ προσωπικό, ένα κουσούρι, ένα μυστικό γραμμένο σε παιδικά ακαταλαβίστικα...δύσκολα μεταφράζεται, δύσκολα μοιράζεται.
Στο ημερολόγιο μου εκείνη την μέρα -το έχω ακόμα- σημείωσα...
Σήμερα έμαθα τι θα πει ανθρώπινη μοναξιά. Την γνώση αυτή την απόκτησα μέσα από τον αυνανισμό. Ωραίος ήτανε. Ίδρωσα, ανατρίχιασα και στον οργασμό έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.'Τρωρα τρωρα τρωρα...χρύνω καυλρα' φώναξα κι έπειτα σώπασα κι ήθελα να κλάψω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου