Ι
Με μια τσιμπίδα
αρχαιολόγου ξεχωρίζω
Τα χαρτιά
μου.
Το πύρινο
κεφάλι του φωτιστικού,
Με βοηθά...
Κι έχω ξεχάσει
τι θα πει έρωτας. Και δε σε θυμάμαι πια
Κι εσένα.
Ένα βουνό
από σκόρπια έγγραφα τα οποία κατέταξα
Με επιμέλεια...μία
κούτα για κάθε θέμα. Ακόμα και
Για θέματα
τα οποία δε γνωρίζω. Όλα τα έβαλα στη
θέση τους.
Και σφράγισα
το μυαλό μου. Το κανα να πάψει. Και δε
Ξέρω τι θα
πει έρωτας. Και δε σε θυμάμαι πια
Κι εσένα.
Κι έτσι όπως
έχω στοιχειώσει. Τώρα που κατάφερα
Να σπρώξω τη
βρωμιά κάτω απ’ το χαλί.
Έπειτα από
τόσα χρόνια κατάπτωσης. Τόσα χρόνια
παλινωδίας...έπλευσα
πια κι εγώ σε κάποια ξέρα. Και δε
Ξέρω τι θα
πει έρωτας. Και δε σε θυμάμαι πια
Κι εσένα.
ΙΙ
Έτρωγα μια
κρύα σούπα
Με ντόματα
στο στέκι όπου
Συνηθίζω
να τρώω τα μεσημέρια...
Παρατηρούσα
τρώγοντας τους γύρω μου
Ένας κύριος
με μια πολύ φανταχτερή γραβάτα
Μου έμοιαζε ολόκληρος –στρουμπουλό σουλούπι-
Με ένα
τυλιγμένο δώρο
Ένα μακάβριο
δώρο, πράγματι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου