Πιο πολύ κι από τον καημένο ανθρωπάκο της διπλανής πόρτας που νομίζει πως σηκώνει κεφάλι
ψηφίζοντας Χρυσή Αυγή αγαπάμε τον μέσο καθημερινό μικροαστό με delusions μεγαλείου που
μεταθέτει την πικρία του και την απογοήτευση του για την αποτυχία της ζωής του σε ενοχές και
αγώνες για τα δίκαια της εργατικής τάξης. Του πρώτου του χρωστάμε μια αγκαλιά και μια κουβέντα
συμπαράστασης. Του δεύτερου την κατανόηση μας και την συγκράτηση των γέλιων μας όταν μας
γυρνά την πλάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου