Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Μανιφέστο

Φθονώ τους ανθρώπους που έχουν κανονικές ζωές. Δηλαδή κανονικές ζωές εννοώ σε αντίθεση με τη δική μου ζωή. Φθονώ τους ανθρώπους που όταν μιλούν για την αγάπη νιώθουν αγάπη, που όταν μισούν, αληθινά μισούν και ρίχνουν τους εχθρούς τους στην πυρά. Φθονώ τους ανθρώπους που δε συγχωρούν. Που δε σκέφτονται δεύτερη ή τρίτη φορά. Τους ανθρώπους που γνωρίζουν καθαρά το καλό και το κακό για αυτούς. Τους ανθρώπους που ποτέ δεν αναρωτήθηκαν αν είναι απαραίτητο να έχουν δουλειά ή να εκτελούν εντολές. Αυτούς που ποτέ δεν ανησύχησαν μήπως πίσω από το σκηνικό των καθημερινών τριβών δεν κρύβεται... μία μυστική συμφωνία εις βάρος τους. Ένα συμβόλαιο μαρτυρίου, ανέξοδης επανάληψης των ίδιων λαθών, των ίδιων πιέσεων, των ίδιων υποχωρήσεων.

Μισώ τους ανθρώπους που δε θέλησαν ούτε μία στιγμή στη ζωή τους να φωνάξουν ‘σ’ αγαπώ’ σε κάποιον που είναι μέσα στις φλόγες...αυτούς που ποτέ δεν σκέφτηκαν πως το να χαθείς ολοκληρωτικά, αμετάκλητα στα πιο καταστροφικά πάθη δεν είναι μια εξ’ ίσου σωστή επιλογή με το να είσαι εγκρατής και να μένεις κοντά σε αυτούς που σου ανήκουν. Φθονώ όσους είναι ευτυχισμένοι. Όσους φεύγουν για δουλειά νωρίς το πρωί και πίνουν καφέ με το σύντροφό τους, όσους ανταλλάσσουν ένα φιλί.

Φθονώ όσους δίνουν γιατί έχουν πολλά. Όσους έχουν το ψυχικό απόθεμα να είναι κοντά σου όταν είσαι φτωχός, αδιάφορος, συνηθισμένα δυστυχής.

Φθονώ ακόμα και τους φτωχούς. Έχουν τόσους λόγους να ζητήσουν από το Θεό να τους δώσει μια θέση κοντά του. Έχουν κάθε δικαίωμα να ζήσουν ανέμελοι, να αναπαραχθούν, να μεθύσουν, να πουν ψέμματα, να υποκριθούν στο διπλανό τους.

Φθονώ τους πάντες που είναι αθώοι. Εγώ δεν την είχα και δεν θα την έχω ποτέ αυτή την πολυτέλεια. Για ότι έκανα κι ότι πρόκειται να πράξω στο μέλλον, για όσα θα εξομολογηθώ εδώ ή άλλου, θέλω να γνωρίζετε πως τα επέλεξα συνειδητά, γνωρίζοντας καλά τις συνέπειες...κι έτσι θα δεχτώ και την κριτική σας και θα κρατήσω ως μοναδική μου παρηγοριά το γεγονός πως τόλμησα να σας πω μονάχα την αλήθεια.


2 σχόλια:

  1. Παρ' όλα αυτά...δεν ερχόμαστε εδώ για να βρέξουμε στα λασπόνερα της κριτικής, κάτι πολύτιμο σαν αυτό, που σχεδόν σπάταλα μοιράζεσαι μαζί μας -την αλήθεια σου-.
    Και πόσοι εκεί έξω, σε φθονούν γι' αυτή σου την πράξη, επειδή απλά εσύ μπορείς να τολμάς. Συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που νομίζουν ότι είναι αθώοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ναι το είχα γράψει παλιότερα. Σαν απολογία επειδή έγραφα τις αμαρτίες μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή