Ποτέ μου δεν συμπάθησα την λέξη 'αλήθεια' όταν ξεστομιζόταν από συγκεκριμένους ανθρώπους. Είναι το μεγάλο άλλοθι όλων των βαμπίρ. Κι όταν λέω βαμπίρ βάζω στο μυαλό το είδος αυτό του ανθρώπου που έχει μια κρυφή ατζέντα όταν κλείνει την πόρτα το βράδυ για να κοιμηθεί. Μπορείς και να τον πεις και παπά, μπορείς να τον πεις και δημοσιογράφο ή πληγωμένη ερωμένη ή δάσκαλο ή πολιτικάντη ή νερόβραστο ποιητή. Εγώ για να μην κουράζομαι τον λέω βαμπίρ. Και πάντοτε το βαμπίρ θα έχει μια μεγάλη αλήθεια να κραδαίνει στα μούτρα σου.
Είναι μια αλήθεια χαμηλής τάσης βέβαια, βολική. Μπορείς να την κουβαλήσεις μαζί σου παντού και να την βάλεις στην πρίζα να λάμψει. Αρθρογραφείται, γίνεται πολύ ωραίο τηλεοπτικό αφιέρωμα μπορεί να καταναλωθεί μαζικά, να συσκευαστεί, να παρουσιαστεί εξ άμβωνος ή από πόντιουμ και να μεταγραφτεί μια χαρά σε ποίημα ή σε δοκίμιο ή τέλος πάντων τις πιο πολλές φορές αν δεν υπάρχει το ταλέντο ή οι σωστές διασυνδέσεις να γίνει ένα ωραίο δακρύβρεχτο ημερολόγιο για προσωπική χρήση.
Τέτοιες αλήθειες είναι οι ηθικολογίες των παπάδων, τα ρεπορτάζ από την κλειδαρότρυπα των δημοσιογράφων, οι σαδιστικές εκκλήσεις των δασκάλων στη τάξη ... οι αγώνες για το έθνος ή τα δίκαια του λαού των πολιτικών. Ακόμα κι εκείνο το απλό 'αποδείχτηκες λίγος' που ξεβράζει -περνώντας με μανόν τα νύχια- η απογοητευμένη κυρία του κυρίου ο οποίος πήγε για τσιγάρα και φρόντισε να μην επιστρέψει ποτέ.
Αλίμονο αν ήταν τέτοιο πράγμα η αλήθεια τότε καλά θα κάναμε να αγαπούσαμε το ψέμα.
Χίλιες φορές οι υπερβολές και τα καυχήματα των ξετρίχιδων εραστών των καφενείων. Αυτών που έχουν κάνει έρωτα με τριψήφιους (από 500 και πάνω) αριθμούς γυναικών, που τους άνοιξαν την πόρτα οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας φορώντας μόνο ένα νεγκλιζέ. Χίλιες φορές τα μυθιστορήματα του Δουμά ή του Θαφόν. Τα λαϊκά τηλεοπτικά σήριαλ του συρμού -χωρίς τέλος-. Ακόμα και οι μούτες και οι μπλόφες των ξεπεσμένων κωμικών της επιθεώρησης καλύτερες είναι.
Τουλάχιστον το ψέμα θρέφει την φαντασία και προσφέρει ηδονή. Δημιουργεί αισθήσεις και αισθήματα εκεί που η ανία γίνεται η μόνιμη επωδός μιας ζωής που δεν είναι τίποτα παραπάνω από σπίτι δουλειά. Το ψέμα ενώνει τους ανθρώπους και ρετουσάρει την ασχήμια της ζωής κι άμα είναι περίτεχνο και έξυπνο μπορεί να καταλήξει και σε οργασμό. 'Είσαι μεγάλος ψεύτης' λέει η μικρή στον εραστή της και τα μάγουλα της παίρνουν μια κόκκινη απόχρωση προτού ξεκινήσει να γδυθεί.
Η αλήθεια δεν μπορεί και δεν θα πρέπει είναι εύκολη ούτε βολική για κανένα και πιο πολύ για αυτόν που την εκφέρει. Είναι κατά βάση μακάβριο πράγμα. Η αλήθεια ας πούμε της πολιτικής είναι η εξαπάτηση και η εκμετάλλευση των αδυνάτων εσαεί. Η αλήθεια ενός δασκάλου είναι πως δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα και για αυτό φωνάζει, κατακρίνει, μειώνει ή χαιδεύει τους μαθητές για να τους επιβληθεί ή να τους γίνει αρεστός. Η αλήθεια του έρωτα είναι πως δεν αγάπησε ποτέ κανέναν κανείς. Δεν είναι καταλύτης η αλήθεια ούτε γιατρικό. Είναι οξύ.
Όποιος την διαδίδει θα πρέπει να σιχαίνεται μες το πετσί του το ανθρώπινο είδος ή έστω να αγαπά πολύ τον Θεό για να δοξάζει το σκατολογικό και μαύρο δημιούργημα Tου όπως τα έργα του Beuys. Άλλωστε κι όλοι αυτοί που αναφέραμε οι οποίοι επικαλούνται την δήθεν 'αλήθεια' τους έχουν τις κούτρες τους γεμάτες ψέματα. Μάταιες ιδέες, αβάσιμες ελπίδες, μεγαλομανίες. Πράγματι αν αφαιρούσες από την ύπαρξη τους το ψέμα που κατά τα λεγόμενα τους τόσο απεχθάνονται θα μάζευαν σαν σάρκινες σταφίδες.
'Το ίδιο μου είναι κι οι αλήθειες κι οι ψευτιές/ τα ξέρω όλα δε νιώθω τόσο δα' λέει πολύ σωστά και λακωνικά ο περιθωριακός ποιητής Βιγιόν που είδε τον κόσμο κι από την καλή και την ανάποδη. Kι έζησε μια ζωή προσπαθώντας να εξαπατήσει και να φάει χρήμα λέγοντας τα μεγαλύτερα ψέματα κρατώντας όμως την ποίηση του σαν το τελευταίο απάγκιο της πικρής αλήθειας.
Είναι μια αλήθεια χαμηλής τάσης βέβαια, βολική. Μπορείς να την κουβαλήσεις μαζί σου παντού και να την βάλεις στην πρίζα να λάμψει. Αρθρογραφείται, γίνεται πολύ ωραίο τηλεοπτικό αφιέρωμα μπορεί να καταναλωθεί μαζικά, να συσκευαστεί, να παρουσιαστεί εξ άμβωνος ή από πόντιουμ και να μεταγραφτεί μια χαρά σε ποίημα ή σε δοκίμιο ή τέλος πάντων τις πιο πολλές φορές αν δεν υπάρχει το ταλέντο ή οι σωστές διασυνδέσεις να γίνει ένα ωραίο δακρύβρεχτο ημερολόγιο για προσωπική χρήση.
Τέτοιες αλήθειες είναι οι ηθικολογίες των παπάδων, τα ρεπορτάζ από την κλειδαρότρυπα των δημοσιογράφων, οι σαδιστικές εκκλήσεις των δασκάλων στη τάξη ... οι αγώνες για το έθνος ή τα δίκαια του λαού των πολιτικών. Ακόμα κι εκείνο το απλό 'αποδείχτηκες λίγος' που ξεβράζει -περνώντας με μανόν τα νύχια- η απογοητευμένη κυρία του κυρίου ο οποίος πήγε για τσιγάρα και φρόντισε να μην επιστρέψει ποτέ.
●
Αλίμονο αν ήταν τέτοιο πράγμα η αλήθεια τότε καλά θα κάναμε να αγαπούσαμε το ψέμα.
Χίλιες φορές οι υπερβολές και τα καυχήματα των ξετρίχιδων εραστών των καφενείων. Αυτών που έχουν κάνει έρωτα με τριψήφιους (από 500 και πάνω) αριθμούς γυναικών, που τους άνοιξαν την πόρτα οι κυρίες της υψηλής κοινωνίας φορώντας μόνο ένα νεγκλιζέ. Χίλιες φορές τα μυθιστορήματα του Δουμά ή του Θαφόν. Τα λαϊκά τηλεοπτικά σήριαλ του συρμού -χωρίς τέλος-. Ακόμα και οι μούτες και οι μπλόφες των ξεπεσμένων κωμικών της επιθεώρησης καλύτερες είναι.
Τουλάχιστον το ψέμα θρέφει την φαντασία και προσφέρει ηδονή. Δημιουργεί αισθήσεις και αισθήματα εκεί που η ανία γίνεται η μόνιμη επωδός μιας ζωής που δεν είναι τίποτα παραπάνω από σπίτι δουλειά. Το ψέμα ενώνει τους ανθρώπους και ρετουσάρει την ασχήμια της ζωής κι άμα είναι περίτεχνο και έξυπνο μπορεί να καταλήξει και σε οργασμό. 'Είσαι μεγάλος ψεύτης' λέει η μικρή στον εραστή της και τα μάγουλα της παίρνουν μια κόκκινη απόχρωση προτού ξεκινήσει να γδυθεί.
●
Η αλήθεια δεν μπορεί και δεν θα πρέπει είναι εύκολη ούτε βολική για κανένα και πιο πολύ για αυτόν που την εκφέρει. Είναι κατά βάση μακάβριο πράγμα. Η αλήθεια ας πούμε της πολιτικής είναι η εξαπάτηση και η εκμετάλλευση των αδυνάτων εσαεί. Η αλήθεια ενός δασκάλου είναι πως δεν γνωρίζει απολύτως τίποτα και για αυτό φωνάζει, κατακρίνει, μειώνει ή χαιδεύει τους μαθητές για να τους επιβληθεί ή να τους γίνει αρεστός. Η αλήθεια του έρωτα είναι πως δεν αγάπησε ποτέ κανέναν κανείς. Δεν είναι καταλύτης η αλήθεια ούτε γιατρικό. Είναι οξύ.
Όποιος την διαδίδει θα πρέπει να σιχαίνεται μες το πετσί του το ανθρώπινο είδος ή έστω να αγαπά πολύ τον Θεό για να δοξάζει το σκατολογικό και μαύρο δημιούργημα Tου όπως τα έργα του Beuys. Άλλωστε κι όλοι αυτοί που αναφέραμε οι οποίοι επικαλούνται την δήθεν 'αλήθεια' τους έχουν τις κούτρες τους γεμάτες ψέματα. Μάταιες ιδέες, αβάσιμες ελπίδες, μεγαλομανίες. Πράγματι αν αφαιρούσες από την ύπαρξη τους το ψέμα που κατά τα λεγόμενα τους τόσο απεχθάνονται θα μάζευαν σαν σάρκινες σταφίδες.
'Το ίδιο μου είναι κι οι αλήθειες κι οι ψευτιές/ τα ξέρω όλα δε νιώθω τόσο δα' λέει πολύ σωστά και λακωνικά ο περιθωριακός ποιητής Βιγιόν που είδε τον κόσμο κι από την καλή και την ανάποδη. Kι έζησε μια ζωή προσπαθώντας να εξαπατήσει και να φάει χρήμα λέγοντας τα μεγαλύτερα ψέματα κρατώντας όμως την ποίηση του σαν το τελευταίο απάγκιο της πικρής αλήθειας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου