Το εσώρουχο

Μήνες τώρα ροκάνιζα την λεπτή κλωστή που κρατούσε

αυτό τον έρωτα ζωντανό ώσπου να πέσει κάτω

και να συνθλιβεί.

Την γλυκιά σου φωνή την ξεχαρβάλωσα σαν παλιά κασέτα.

Τα γράμματα σου στον κάδο. Κι εκείνες τις αιχμές που έγδερνα

κάθε βράδυ το κορμί μου για να μην ξεχάσω τις άφησα

να γιάνουν.

Όλα τα στοιχεία τα εξαφάνισα. Προσεκτικά σαν έγκλημα προμελετημένο.

Τίποτα δεν έμεινε από σένα πέρα από αυτό το εσώρουχο,

-ένα μικρό κειμήλιο-

να μου θυμίζει να μην κάνω, ποτέ ξανά, το ίδιο λάθος.